Selam arkadaşlar,  

Gün batınca her şeyin bittiğini sanırız bazen.

Oysa tam da o an başlar sessizliğin rengi,

bulutların ağır ağır gökyüzüne hikâye yazdığı vakitler…

Ne sarı, ne mavi…

Arasında bir yerde, insanın yüreğine dokunan bir sakinlik.

Bu akşam yürürken yakaladım bu anı.

Ne müzik açıktı, ne de telaş vardı.

Sadece ben, gökyüzü ve kalbimin derin bir “oh” çekişi.

Paylaşmak istedim… Belki sizin de ruhunuza serin bir meltem dokunur.