Selam güzel insanlar,

Son birkaç gündür fark ettim ki kulaklarım hep türkülerde…
Oysa eskiden bu kadar sık dinlemezdim. Belki içimde bir özlem var, belki zamansız bir hüzün, belki de sadece ruhumun bir duraklama noktasına ihtiyacı var…
 Türküler böyle zamanlarda yüreğe en güzel dokunan şeymiş meğer.
Bir kelimeyle boğazını düğümleyen, bir ezgiyle kalbine nefes aldıran bir şey…

Bazen düşünüyorum da:

Neden bazı şarkılar değil de, bazı türküler içimize daha derin işliyor ?

Sanırım onlar hikâye anlatıyor…

Ve bizim hikâyemizi. Kimi zaman yarım kalmış bir aşkı, kimi zaman bir annenin yüreğini, kimi zaman da göçü, ayrılığı, suskunluğu anlatır.

Bugünlerde beni en çok etkileyen, kendimi bulduğum hatta rahatlatan huzur bulduğum türkülerden birkaçını sizinle paylaşmak istiyorum.

Belki sizin yüreğinize de dokunur:

• Neşet Ertaş – Çiçekler Ekiliyor
  “Her kelimesi bir iç geçirme gibi… Bazen bir sevdayı değil de, bir ömrü anlatır gibi.”
• Aşık Mahzuni – Dom Dom Kurşunu
  “Sözleri ağıt gibi, yüreğe saplanan bir sessizlik bırakıyor ardında.”
• Firdevs Ertürk – Hacel Obası
  “Biraz duygusal birazda öğüt veren bir türkü gibi usul usul hem kalbe hemde akla dokunuyor.”
• Ayfer Vardar – Yüce Dağ Başında Kar Boran Boran
  “Sözleri biraz ayrılık ve de hüzün verse de, ezgilerin o muhteşem uyumu adeta insanın içini rahatlatıyor diyebilirim.”

Bu türkülerin her birinde kendimden bir parça buluyorum. Bazen geçmişimle konuşuyorum, bazen sustuğum yerleri dillendiriyorum. İçimden geldiği gibi dinliyor, içimden geldiği gibi hissediyorum.

Belki de bu yüzden seviyorum türküyü… çünkü kelimeler değil, duygular konuşuyor.

Siz de son zamanlarda en çok hangi türküye tutuldunuz ? yorumlara ekleyebilirsiniz bir sonraki yazım da görüşmek dileğiyle kendinize iyi bakın selametle...